LIEUX

Eén van de nog overblijvende braakliggende terreinen in hartje Brussel is het mooie verborgen terrein aan de Ossekopgang: een pittoreske naam voor een stuk grond dat hoofdzakelijk dienst doet alsŠ parking! Ter gelegenheid van het openingsweekend "PleinOPENair" is het terrein natuurlijk autoloos. De geuren, walmen en lichtreclames afkomstig van de nabijgelegen "rue des Bouchers" geven er een extra cachet aan. Inderdaad, we bevinden ons in de triangel van de Koninginnegalerij, Grote Markt en "Ilôt Sacré", midden in het toeristische centrum van de pentagoon. We zijn benieuwd of we de eer hebben de cliché Japanner-met-digitale-videocamera als toeschouwer te verwelkomen. Een primeur! Of de burgemeester meekijkt vanuit de toren van het stadhuis is ons ook niet bekend.

Een monument dat er eigenlijk geen meer is: de Martinitoren aan het Rogierplein. Dit baken van modernisme -bejubeld door de ene, verguisd door de andere- wordt afgebroken zodat er een andere toren in de plaats kan komenŠ Le Corbusier was nooit veraf in de Martinitoren, net zoals VDB en andere wereldsterren. Maar de glorietijd duurde niet lang. De toren functioneerde nooit naar behoren, velen vonden het een lelijk gebouw en op Rogierplein staat voortdurend een strakke wind 10 beaufort. De Mercedes-ster draait al een hele tijd niet meer mee, de winkels staan leeg, en onlangs verhuisde de laatste bewoner, het Théâtre National. En toch, de Martinitoren won met het veloop van de jaren aan charme: zo duidelijk een kind van zijn tijd, nu het kind van de rekening dat niet genoeg winst opleverde. Exit toren dus. Of de buurt, die al zoveel leed onder de kaalslag van de Noordwijk, er beter van wordt, is nog zeer de vraag. In afwachting brengen we met PleinOPENair een passende hommage aan dit monument.

De uit Oostenrijk afkomstige families Thurn en Taxis planten de vestiging van het eerste Europese koeriersysteem neer vlak aan de haven in Brussel . Dit vroege systeem is natuurlijk al lang geëvolueerd, maar de gebouwen staan er nog steeds. De douane, de Belgische spoorwegen, enkele privé-firma’s, maar ook een aantal artiesten vonden er hun stek. Hoe lang het nog zal duren voordat de gebruikers van dit pareltje van industriële archeologie er nog kunnen blijven, is een vraag waar niemand op kan antwoorden. Er is vaagweg sprake van het megaproject MusicCity dat plaats biedt aan 20.000 toeschouwers. Het Brussels Gewest droomt dan weer van een Europese bestemming voor het gebouwencomplex. "PleinOPENair" zoekt het eveneens op grote hoogte. Het dak van gebouw B biedt een indrukwekkend zicht onder voorbehoud van mist, regen en andere typisch Belgische weersomstandigheden.

Eindelijk is het ons gelukt! We sluiten "PleinOPENair af aan de voet van de "Caprice des Dieux", het gebouw van het Europese Parlement in de Leopoldswijk. Deze wijk getuigt al tientallen jaren van de grillen van de goden die allerlei Europese Instellingen neerpoten in Brussel, zonder veel rekening te houden met aardbewoners en architecturale kwaliteit. Om het gebouw zijn passende prestige te verlenen, werd een esplanade voorzien. Deze "dalle" (in de "volksmond...) heeft zijn naam niet gestolen: het is letterlijk een reusachtige betonnen tegel die plompweg op de sporen van het Luxemburgstation werd gedropt. Wel, het is precies dààr dat we "PleinOPENair" afsluiten: vlak voor het transparante (in tegenstelling tot zijn beslissingen) Euro-parlement, achter het 19de eeuws-achtige Luxemburgplein, boven op de sporen van het liefelijke stationnetje (wat er van overschiet ten minste) en onder een mooie sterrenhemel!