Soms vraagt men ons waarom de ene film wel en de andere niet in onze Belgische bioskopen te zien is. Het antwoord op deze vraag vereist enige verduidelijking. Maar het principe dat erachter schuilgaat is eenvoudig en complex tegelijkertijd. Wat destijds zo mooi de "Zevende Kunst" heette is vaak tot handelswaar verworden. Een film is een product met vervaldatum. Productie en distributie hangen af van vele factoren. Een regisseur is afhankelijk van de goodwill van een productiehuis, die een opkoper zoekt, die op zijn beurt een verdeler al dan niet overtuigt, dewelke dan weer op zoek gaat naar zalen om de film te vertonen... De verdeler belast zich met het kopiëren van de film (een zeer dure aangelegenheid!) en de promotie ervan. De zaal zet de film op zijn affiche maar kan daar van af zien indien deze niet voldoende volk trekt. De wet van vraag en aanbod dus.
Tenzij je stinkend rijk bent of consequent kiest voor artisanaal werk, heb je als filmmaker weinig of niets te zeggen over de verdeling van je eigen film. In eender welke etappe kan er een kink in de kabel komen door een afkoop, een bankroet, een halsstar rige verkoper die buitensporige prijzen eist, een pakketverkoop ("je krijgt dit als je dat erbij neemt", met soms als triest resultaat dat films in handen van verdelers komen die er eigenlijk niets van moeten weten)...
Steun van de overheid aan de filmsektor, is dat de oplossing? In de Europese Unie en zijn lidstaten bestaan er aardig wat wegen om publiek geld te pompen in zowel productie als verdeling van films. Maar dat gebeurt vooral in het kader van economische steun, niet cultureel dus. Europese subsidies creëren trouwens soms bizarre neveneffecten, zoals de uniformisering van de programma’s van onafhankelijke zalen (het zogenaamde "art&essai"-circuit) of de financiering van sommige ondernemingen die bepaalde films geen schijn van kans gunnen.
En de plaats van Nova in dit schaakspel? Nova onderscheidt zich van andere bioskopen door zijn keuzes en zijn manier van programmering. Meestal zijn de films die we opsnorren afkomstig van verdelers uit het buitenland - vandaar het ontbreken van (tweetalige) ondertiteling. Bovenop de huurprijs van de kopie moet je ook nog eens auteursrechten, transportkosten en promotie tellen. Het niet-commerciële aspect van het project Nova geeft haar dus het statuut van Ufo in filmland.
Omdat Nova steeds opnieuw zoekt naar wegen om culturele consumptie te vermijden, kiezen we vaak voor thematische programma’s. Dat dergelijke programmaties soms overladen zijn en paradoxaal genoeg dikwijls weinig plaats geven aan bepaalde film om deze meermaals te vertonen, valt niet te ontkennen. Vandaar dat Nova zich af en toe samen zet met min of meer gelijkgestemde bioskopen om een bepaalde film zelf te verdelen, en de film alzo de kans te geven tot volle rijping te komen. Denk maar aan "Careful" (Guy Maddin), "Conspirators of Pleasure" (Jan Svankmayer), "I Married A Strange Person" (Bill Plympton), "Pas vu pas pris" (Pierre Carles), "Sicilia!" (Straub & Huillet) en vele anderen. Van april tot juni reserveren we onze affiche voor "Jol", "Julien Donkey-Boy" en "Wagner".