Réjane Hallet bewerkt energie tot beeld, in licht en ruimte of in actie. Ze tekent affiches, maakt decors en marionetten voor het schaduwtheater N-Ombr’Ile dat ze samen met Anne Peters in 1996 oprichtte: zeven stukken werden aan het publiek voorgesteld ("Le Noyé de la Tamise", "Ambulance"") waarvan één speciaal voor kinderen ("Les Trois Petits Cochons"), opgevoerd tijdens festivals (in Brussel, PleinOPENair en in Frankrijk), in een ecologische autobus, in een valies. Met het Simili Théâtre maakt ze performances, ook in Nova. Ze maakt video’s en een filmpje.
Wat Réjane doet is spontaan, gevoelig, stotend, levendig. Ze tekent reisdagboeken (in Brazilië, of tussen Elsene en haar geboorteplek in Waals-Brabant). Op zoek naar beelden heeft ze steeds enkele zinken platen op zak. Ze grijpt op het juiste moment gebaren en houdingen van muzikanten, van haar zoontje. Van dichtbij gezien ademen haar kleine bos- of stadslandschappen een gevoelige chaos uit, van verre bevestigen ze de orde van een ruimte. Ander beeld: dat van de vrachtwagenbestuurder die niets zag, en zo verplettert zijn enorme betonwagen een fragiele fietser, Réjane Hallet (1973 - 2004).
G.M.
15.02 > 11.03 [Foyer]