Varia

Maak je niet dik, dat dient tot niets! Maar de goeie ouwe tijd waar je tot op het laatste moment je filmpje voor de Open Screen kon binnengooien behoort definitief tot het verleden. Het succes van de formule verplicht ons tot een "rigide" organisatievorm! Dus: breng je film met technische fiche en je gegevens minstens één week voor de voorstelling binnen (Schildknaapstraat 65, 1000 Brussel). Censuur noch selectie - elke film van minder dan 15 minuten wordt vertoond. Maar nu zullen we wel tijd hebben om de films te testen, een volgorde te kiezen, en zelfs een programmaatje te printen! Als dat geen service is! En ’t is allemaal gratis natuurlijk!

Het verhaal van twee ketjes die in opstand komen tegen hun vader. De kinderen van Tokyo zijn de pispaaltjes van een bendeleider. Ze besluiten te spijbelen. Wanneer ze gestraft worden door hun vader, zien ze al snel in dat deze op zijn beurt verplicht is zich te onderwerpen aan zijn chef, zelfs tot het belachelijke toe! Ryoichi en Keiji zetten een hongerstaking in. Want als "iemand worden" betekent dat je je moet plooien voor je chef, tot wat dient dat dan?
Deze stille film uit 1932 van Ozu, is geïnspireerd op Shomingeki, een neorealistische stijl in film, televisie en theater, en schildert een mooi portret van gewone mensen in de Japanse maatschappij met zijn rigide organisatie. Begeleid door een soundtrack van Ayato, Hake Hole en Jake Hole van het collectief H.A.K., worden de vertolkingen van de kinderen gewoon onweerstaanbaar! Gitaar, bas, platenspeler en korg vermengen zich om de essentie van de film tot zijn recht te laten komen. Een film-concert dat een vervolg inluidt want H.A.K. komt terug in mei om ons enkele andere projecten voor te stellen, waaronder een live soundtrack op vroege Sovjet sciencefiction-films!

Wellicht kent iedereen het verhaal van Pinokkio uit het boek van Collodi. Het werd meermaals verfilmd, maar nooit werd het zo mooi in beeld gebracht zoals Luigi Commencini dat deed. Net één jaar geleden stierf hij op 90-jarige leeftijd. Vaak werd naar hem gerefereerd als "de kinderregisseur" vanwege zijn populaire werken voor kinderen, waarvan "Le avventure di Pinocchio" ("De avonturen van Pinokkio") uit 1972 de bekendste is. Gepetto, een timmerman, maakt een houten pop met de naam Pinocchio. Omdat hij altijd een zoon gewild heeft, wekt een goede fee de pop tot leven. De fee belooft dat Pinocchio een jongen mag blijven zolang hij zich niet misdraagt. Maar Pinocchio werkt zich steeds weer in de problemen en als straf verandert hij dan weer in een houten pop.
De film heeft voor groot en klein veel te bieden. De originaliteit van Collodi’s verbeelding en Comencini’s uniek kijk op de werkelijkheid maken van deze film een echt meesterwerk. Comencini plaatst het verhaal, net zoals Collodi, tegen de sociaal-economische achtergrond op het einde van de 19de eeuw, waar kapitalisme haar opgang maakte. De film werd destijds in bepaalde kringen negatief onthaald en bestempeld als "communistisch geïnspireerd". Vele van ons groeiden op met het universele sprookje van Pinokkio. Maar misschien zag je nooit de film, of net wel, en je wil hem dolgraag nog eens zien... kom dan af met wat ukkies of gewoon alleen!

Maxime Brygo bevraagt met zijn werk de codes van de foto-documentaire. Hij richt zijn kijk op de sociale organisatie van de maatschappij. Zijn fotowerk is een collectie van fragmenten, een opeenhoping van "fragiele sporen", tekens, levensmomenten en plaatsen. Verschillende politieke en sociologische realiteiten, verenigd onder de Europese vlag, stellen de puzzel van zijn fotografische zoektocht samen. Hij verzamelde deze beelden tijdens een reis in Oost-Europa en Scandinavië in 2005, wat resulteerde in een boek in 2007. In Nova wordt het werk voorgesteld als een projectie van een "videoloop" van 56 beelden.